Steve Jobs: O poecie Dylan Thomas

Nie idźcie łagodnie w tę dobranoc,
Starość powinna płonąć i zachwycać się pod koniec dnia;
Wściekłość, wściekłość wobec umierającego światła.

Chociaż mędrcy na ich końcu wiedzą, że ciemność ma rację,
Ponieważ ich słowa nie rozwiały błyskawicy
Nie idź łagodnie w tę dobranoc.

Dobrzy ludzie, ostatnia fala obok, płaczący jak jasno
Ich kruche czyny mogły tańczyć w zielonej zatoce,
Wściekłość, wściekłość wobec umierającego światła.

Dzicy ludzie, którzy łapali i śpiewali słońce w locie,
I nauczcie się, zbyt późno, zasmucili to na swojej drodze,
Nie idź łagodnie w tę dobranoc.

Grób, bliski śmierci, który widzi oślepiającym wzrokiem
Ślepe oczy mogą płonąć jak meteoryty i być gejem,
Wściekłość, wściekłość wobec umierającego światła.

A ty, mój ojcze, tam na smutnym wysokości,
Przeklinajcie, błogosławcie mnie teraz waszymi dzikimi łzami, modlę się.
Nie idź łagodnie w tę dobranoc.
Wściekłość, wściekłość wobec umierającego światła.